دلم می خواهد برایت عاشقانه بنویسم :

 

می خواهم از آمدنت بگویم .. از رسیدنت …

 

از پایان شب های بلند غیبتت ….

 

عشق من : آرزو می کنم روزی بیایی و در حضورت

 

برایت جشن آغاز امامت بگیرم

 

مولاجان … بیا ببین : هنوز که نیامده ای ،

 

ب

 

کلبه ام را به نور وجودت مُنور کنی عزیز …

 

 در بالای مجلس برایت جایگاهی تدارک دیده ام

 

که همیشه به یادت خالی می ماند ! راستی چرا نمی آیی ؟

 

میهمانانم هر سال در جشن امامتت سراغت را از من می گیرند

 

 که آقایم کجاست ؟

 

چرا دیر کرده ! چرا به میهمانی خودش نرسیده ؟! …

 

نمی دانم جانِ مهدی : جوابشان را چه بگویم ؟

 

اما با لبخندی به یاد آمدنت به آنها می گویم در راه است :….

 

آقایم در راه مانده ، میرسد .. !

 

بیا ببین آقاجان : برای هدیه به میهمانان مجلست

 

از جمکرانت - نقش - خانه ات را آورده ام

 

تا با دیدن خانه ی آسمانی ات

 

 که برای آمدنت دعای فرج بخوانند… ا

 

گر شد به میهمانی ام بیا مولاجان :‌ قول رسیدنت را داده ام ..

 

 لااقل سَری به بزم عاشقانه ام بزن مولاجان :

 

 شادمانه هایم برایت دلتنگ اند ..