#خاطرات_شهدا 

#شهید_سعید_چشم_به_راه

✳خلـــوص

یک شب حضرت زهـرا (س)به خوابش آمد و به او گفتند که سـعید فرزند من است. 

با تعجب پرسید:

اما سعید که سید نیست؟ 

حضرت جواب دادند :

ما خیلی از سید ها را فرزند خودمان نمی دانیم… اما سعید فرزند من است… 

بعد از خواب از سعید پرسید:

سعید جان شما چطور به این مقام رسیدید؟ 

جواب داد :

فقــط خلــوص… 

هر کاری را که می کنید اگر فقط رضایت خدا را در نظر بگیرید خدا هم پاداش با ارزشی به شما می دهد. 

به نقل از مادر شهید

#شهید_سعید_چشم_به_راه

@shahid_ir

#خاطرات_شهدا 

#شهید_حسین_خرازی

✅پـــایــم را بــوسیــــد…

حاج حسین خرازی رزمنده‌ها را عاشقانه دوست داشت

و گاه این عشق را جوری نشان می‌داد که انسان حیران می‌شد.

یک شب تانک‌ها را آماده کرده بودیم و منتظر دستور حرکت بودیم.

من نشسته بودم کنار برجک و حواسم به پیرامونمان بود و تحرکاتی که گاه بچه‌ها داشتند.

یک وقت دیدم یک نفر بین تانک‌ها راه می‌رود و با سرنشین‌ها گفتو گوهای کوتاه می‌کند.

کنجکاو شدم ببینم کیست.

مرد توی تاریکی چرخید و چرخید تا سرانجام رسید کنار تانکی که من نشسته بودم رویش.

همین که خواستم از جایم تکان بخورم، دو دستی به پوتینم چسبید و پایم را بوسید.

گفت: به خدا سپردمتون!

تا صداش را شنیدم، نفسم برید. گفتم: حاج حسین؟

گفت: هیس؛ صدات درنیاد!

و رفت سراغ تانک بعدی…

#خاطرات_شهدا 

#شهید_حسین_خرازی 

@shahid_ir

#خاطرات_شهدا 

#شهيده_طيبه_واعظي_دهنوي

قالي مي بافت به چه قشنگي؛ولي در آمدش رو براي خودش خرج نمي کرد.هرچي از اين راه در مي آورد، يا براي دختراي فقير جهيزيه مي خريد و يا براي بچه ها قلم و دفتر.حتي جهيزيه خودش رو هم داد به دختر دم بخت؛ البته با اجازه من.يادمه يه بار براي عيدش يه دست لباس سبز و قرمز خيلي قشنگ خريده بودم.روز عيد باهاش رفت بيرون و وقتي برگشت درش آورد و گذاشت کنار.ازش پرسيديم:«چرا شب عيدي لباس نوت رو درآوردي؟»

گفت:«وقتي پيش بچه ها بودم با اين لباس احساس خيلي بدي داشتم.همش فکر مي کردم نکنه يکي از اين بچه ها نتونه براي عيدش لباس نو بخره… ديگه نمي پوشمش!»

#خاطرات_شهدا 

#شهيده_طيبه_واعظي_دهنوي

#خاطرات_شهدا 

#شهید_ابراهیم_همت 

✅اب خوردن در پوتین

 ????محـو سخـنان حـاج همـت بـودم که در صـبحگاه لشـگر با شـور و هیـجان و حـرکات خاص سر و دستـش مشـغول سخــنرانی بود. مثل همیشه آنقدر صحبت های حاجی گیرا بود که کسی به کار دیگری نپردازد. سکوت همه جا را فرا گرفته بود و صدا فقط طنین صدای حاج همت بود و صلوات گاه به گاه بچه ها. تو همین اوضاع پچ پچی توجه بچه ها را به خود جلب کرد. صدای یکی از بسیجی های کم سن و سال لشگر بود که داشت با یکی از دوستاش صحبت می کرد. 

فرمانده دسته هرچی به این بسیجی تذکر می داد که ساکت شود و به صحبت های فرمانده لشگر گوش کند، توجهی نمی کرد. شیطنتش گل کرده بود و مثلاً می خواست نشان بدهد که بچه بسیجی از فرمانده لشگرش نمی ترسد. خلاصه فرمانده دسته یک، برخوردی با این بسیجی کرد و همهمه ای اطراف آنها ایجاد شد. 

سرو صداها که بالا گرفت، بالاخره حاج همت متوجه شد و صحبت هایش را قطع کرد و پرسید: «برادر! اون جا چه خبره؟ یک کم تحمل کنید زحمت رو کم می کنیم.» 

کسی از میان صفوف به طرف حاجی رفت و چیزی در گوشش گفت. حاجی سری تکان داد و رو به جمعیت کرد و خیلی محکم و قاطع گفت: «آن برادری که باهاش برخورد شده بیاد جلو.» 

سکوتی سنگین همه میدان صبحگاه را فرا گرفت و لحظاتی بعد بسیجی کم سن و سال شروع کرد سلانه سلانه به سمت جایگاه حرکت کردن. 

حاجی صدایش را بلندتر کرد: «بدو برادر! بجنب.» 

بسیجی جلوی جایگاه که رسید، حاجی محکم گفت: «بشمار سه پوتین هات را دربیار» و بعد شروع کرد به شمردن. 

بسیجی کمی جا خورد و سرش را به علامت تعجب به پهلو چرخاند. 

حاجی کمی تن صدایش را بلندتر کرد و گفت: «بجنب برادر! پوتین هات.» 

بسیجی خیلی آرام به باز کردن بند پوتین هایش مشغول شد،همه شاهد صحنه بودند. بسیجی پوتین پای راستش را که از پا بیرون کشید، حاجی خم شد و دستش را دراز کرد و گفت: «بده به من برادر!» بسیجی یکه ای خورد و بی اختیار پوتین را به دست حاجی سپرد. حاجی لنگه پوتین را روی تریبون گذاشت و دست به کمرش برد و قمقمه اش را درآورد. در آن را باز کرد و آب آن را درون پوتین خالی کرد. همه هاج و واج مانده بودند که این دیگر چه جور تنبیهی است؟ 

حاجی انگار که حواسش به هیچ کجا نباشد، مشغول کار خودش بود و یکدفعه پوتین را بلند کرد و لبه آن را به دهان گذاشت و آب داخلش را نوشید و آن را دراز کرد به طرف بسیجی و خیلی آرام گفت: «برو سرجایت برادر!» بسیجی که مثل آدم آهنی سرجایش خشکش زده بود پوتین را گرفت و حاجی هم بلند و طوری که همه بشنوند گفت: «ابراهیم همت! خاک پای همه شما بسیجی هاست. ابراهیم همت توی پوتین شما بسیجی ها آب می خوره)) 

جوان بسیجی یکدفعه مثل برق گرفته ها دستش را بالا برد و فریاد زد: برای سلامتی فرمانده لشگر حق صلوات و انفجار صلوات، محوطه صبحگاه را لرزاند..

#خاطرات_شهدا 

#شهید_ابراهیم_همت

#دلنوشته #زکات_دیدار

ساکت و ارام با چهره ای دلنشین و آشنا در حسینه ای که شهیدانش فضا را نورانی کرده ،منتظر نشسته بود تا سوالی کنیم از او … خواهر شهید را میگویم ،همان که سه برادرش در یک سال شهید شدند همان که دیگر حسرت دوران کودکی اش تبدیل به افتخار شده بود ، افتخاری که از شهادت آن سه تن نصیبش گشت.

با انکه به ظاهر سوادی نداشت اما چه شیوا و ساده میگفت از لحظه وداع محمدرضا ،که همچون علی (علیه السلام)در روز آخر؛کودکان به دورش حلقه زدند تا کمی دیرتربه مسلخ عشق برود….

چه صبری این خانواده داشت که 15 روزبعد از حسین پسر کوچک،رضا فرزند ارشد را از دست داد ، همان رضایی که به حق صاحب اسمش  با نذر به جهان دیده گشوده بود ،حال باید طبق گفته و درخواستش در جوار برادر کوچک دفن میشد….. و چشمان تنها فرزندش اشکبار از فراغ پدر .اما همچنان حاج سید تقی با ان کمر خمیده چشم به فرزند دیگرش داشت که باید انرا هم قربانی راه حسین زمانش میکرد… تا دینش را به اتمام برساند.

وقتی از محمد سخن میشود، کمی باید تامل کنیم آخر بعد از 20 دی ماه که خبر شهادتش را در ختم عباس شهید، پسر دایی شان را میگویم ؛ هشت سالی میشدکه پیدایش نبود … و مادر همچنان هر شب زود به منزل می امد که محمدش پشت در نماند……

و باز اینجا هم خواهر بود که پشم شیشه ها را لمس میکرد و نگران حال مادر………

✏️ به قلم خانم اسماعیلی 

۱۸ شهریور ٩۵

#زکات_دیدار

#شهید_سیدمحمدرضا_دستواره

#محمدرضا_دستواره

???? وقتی جریان دیوار را شنیدم  هر روز به ان سرمیزدم روی دیوارِ کنار انبار هفت اسم با ذغال نوشته شده بود هفت اسم در هفت روز متفاوت؛ نام هفت نفر از بچه ها بود که بعدا شهید شده بودند اولین کسی که متوجه شده بود انها قبل از این که شهید بشوند اسمشان روی دیوار نوشته شده، رسول  بچه مشهد، وخیلی هم تیز بود. قسم میخورد و میگفت: هر کدام از این هفت نفر یک روز قبل از شهادتشان اسم شون روی دیوار نوشته شده است . باورش برایم سخت بود تا این که شب عملیات رسید وخبر دادند اسم چهار نفر به لیست دیوار اضافه شده است.سریع خودمان را به دیوار رساندیم چشمان مردد ما تصویر ان چهار نفر را به خاطرمان میفرستاد…. ؛ کاش میدانستم چه کسی از راز شهادت هم  رزمانش خبر دارد…؛ 

منبع：امتداد ، ماهنامه ی راهیان نور، 86-85 ، شماره 18 ، ص 18

????ظرف 24 ساعت آينده شهيد مي شوم????

???? شهید حسن رفیعی از یزد متولد1345 واز گردان امام علی (ع) بود. او دو روز پیش از آنکه به شهادت برسد به من گفت : من ظرف 24 ساعت اینده شهید میشوم . ازآن ساعت به بعد حالت روحی او به کلی تغییر کرد. 24 ساعت گذشت از او پرسیدم پس چه شد ؟ گفت : شهادتم را هشت ساعت به عقب انداختم. چند دقیقه به شهادتش مانده بود که جعبه بیسکویت را برداشت و با خط خوشی روی آن نوشت : یک شهید می اید که سر در بدن ندارد ، یک شهید می اید که دست در بدن ندارد. آنگاه جعبه را کنار گذاشت. چند دقیقه بعد ، خط شلوغ بود و او در حین در گیری با خمپاره 120 به شهادت رسید و همانطور که توصیف کرده بود سر ودستش قطع شد.

 فرهنگ نامه جبهه ، ج 5 ، ص61 و 62 

نمیدونم از چی بگم

از خون #شهدا یی که رفتن تا الان راحت سرمونو روی بالش بذاریم

یا از گریه های مظلومانه ی بچه های #مدافعان_حرم 

از سوختن #چادر پشت در

یا از #میخ_مسمار 

هر عقیده ای که داشته باشیم ،

اونایی که به خاطر #دین از همه چیزشون گذشتن ،

اونایی که جون دادن تا الان ماها #آرامش داشته باشیم ،

اونایی که همه چیزشونو برای #خدا دادن

برای ما قابل احترامن

هر عقیده ای که داشته باشی :

یاد #عاشورا و #امام_حسین (علیه السلام ) که میفتی اشک از چشمات جاری میشه …

پس بیا فکر کن که امام حسین واسه چی شهید شد

چرا چادر #فاطمه پشت در سوخت ولی از سرش نیفتاد…

چرا #شهدا رفتن و #شهید شدن ؟

به خاطر اینکه #اسلام باقی بمونه

حالا

یادت نره با #گناه داری پا رو #خون کیا میذاری

 #کلام_شهداء 

????یاریم کن تا با نفس سرکشم درافتم. یاریم کن که بنده تو باشم و سر به خاک پاک تو نهم و برای تو زندگی کنم و برای تو بمیرم. 

????شهيد رضا خان محمد ???? 

خاطره

 یكی از پاسدارانی كه در بیمارستان شهید كلانتری اندیمشك بستری بود، از ناحیه چشم جراحت برداشته و هر دو دستش قطع شده بود. با چنین وضعی كه برای او در عملیات پیش آمده بود، شروع به راز و نیاز و نماز كرد و با وجود قطع دست، بازوانش را هنگام قنوت بلند می‌كرد. این برادر پاسدار چند روز بعد شاهد شهادت را در آغوش كشید و آسمانی شد..

منبع : راوی: آمنه داغری؛ ر. ك: هم پای مردان خطر، ص 101 

 #کلام_شهداء 

????خطاب به كارمندان دولت: در کارها سعی کنید کم‌کاری نشود و در محلّ کار، نماز جماعت داشته باشید. با انجمن‌های اسلامی هماهنگ شوید. 

????شهید سیّد عبدالکریم قدسی ???? 

خاطره

آقای مفتح برخوردش بیشتر با آخوندها بود. در آنجا نشوونمای آقای مفتح سبب کمرنگ شدن آدمهایی چون آقای مصلح می شد. به عنوان مثال آقای مصلح در مراسمی که در دانشگاه برای تجلیل از شاه می گرفتند، حضور پیدا می کرد وآقای مفتح حتی یک بار هم نرفتند. یک روز به عنوان روز شکرگزاری همه کلاسها را تعطیل کرده بودند، اما دانشگاه باز بود، ایشان کلاس را تعطیل هم نکرد… در دانشکده چند بار گفته شد که آقای مصلح و دیگران کلاسهایشان را تعطیل کرده اند، شما چرا تعطیل نمی کنی؟ ایشان با یک ریشخند می گفتند، چرا باید کلاسم را تعطیل کنم؟ چه اتفاقی افتاده است؟ آن روزها می گفتند روز رفع خطر از ذات مبارک ملوکانه. ایشان می فرمود، کی این اتفاق افتاده؟ چه خبر شده؟ … در همان جلسه عده ای گفتند استاد! چرا تعطیل نمی کنید؟ ایشان گفتند وخصمنا قد قال بالتعطیلی و ساواک را خیلی ظریف به عنوان خصمنا به دانشجویان شناساندند و دانشجویان کف زدند و ایشان به شوخی گفتند، می توانید سر ما را به باد بدهید؟ ما داریم بحث فلسفی می کنیم. چرا حرفهای دیگری می زنید؟ که دانشجویان دوباره کف زدند. دانشجویان خیلی مواظب بودند که آقای مفتح چه می گوید.    

????شهيد دكتر مفتح????

منبع : برگرفته ازماهنامه شاهد ياران