گفت و گو با خدا
#نیایش
گفتگو با خدا
گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم… کاش می‌شد بهت نزدیک بشم …
گفتی:
و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة ودون الجهر من القول بالغدو والأصال
هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن !(اعراف/۲۰۵)
گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!
گفتی:
ألا تحبون ان یغفرالله لکم
دوست ندارید خدا ببخشدتون؟!
(نور/۲۲)
گفتم:معلومه که دوست دارم منو ببخشی
گفتی:
و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه
پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید (هود/۹۰)
گفتم: با این همه گناه… آخه چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی:
الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده
مگه نمی‌دونید خداست که توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌کنه؟! (توبه/۱۰۴)
گفتم: دیگه روی توبه ندارم …
گفتی:
الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب
(ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/۲-۳ )
گفتم: با این همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟
گفتی:
ان الله یغفر الذنوب جمیعا
خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه!
(زمر/۵۳)
گفتم: یعنی بازم بیام؟
بازم منو می‌بخشی؟
گفتی:
و من یغفر الذنوب الا الله
به جز خدا کیه که گناهان رو ببخشه؟
(آل عمران/۱۳۵)
