کسی که پول میگیرد تا دروغ بگوید “دلال” است.
کسی که دروغ میگوید تا پول بگیرد “گدا” است.
کسی که پول میگیرد تا راست و دروغ را تشخیص دهد “قاضی” است.

کسی که جز راست چیزی نمی گوید، “بچه” است.
کسی که به خودش هم دروغ میگوید “متکبر” است.
کسی که دروغ خویش را باور میکند “ابله” است.
کسی که سخنانش دروغ است اما دروغش شیرین است “شاعر” است.

کسی که علیرغم میل باطنی و اکراه دروغ میگوید “همسر” است.
کسی که دروغ میگوید و یک قسم هم روش میخورد “بازاری” است.
کسی که دروغ میگوید اما خودش متوجه نمیشود، “پر حرف” است.
کسی که اصلا دروغ نمی گوید “مرده” است!