(نقل از: سردار حسین علایی)

یکی از ویژگی‌های مهدی باکری، عمل به احکام دینی با دقت کامل بود. او سعی می‌کرد تا همیشه نماز خود را در وقت فضیلت و به جماعت اقامه نماید. آقای غلامحسن سفیدگری می‌گوید: هرگاه با آقا مهدی عازم یک مأموریت بودیم و صدای اذان بلند می‌شد، آقا مهدی خودروی خود را در جای مناسبی متوقف می‌کرد و به اقامه نماز می‌پرداخت زیرا معتقد بود «اقم الصلاة لذکری».

همچنین ایشان می‌گوید که آقا مهدی در پرداخت خمس و سهم امام، بسیار دقیق و حساس بود. او برای خود سال مالی انتخاب کرده بود و به طور مرتب این وظیفه شرعی را انجام می‌داد.

در اواخر اسفند ماه یکی از سال‌های اول جنگ که روزی با هم در مأموریت بودیم ناگهان آقا مهدی پول همراه خود را شمرد و با تماس با خانواده خود نیز جویای ارزش اجناس باقی مانده در منزل برای محاسبه میزان خمس و سهم آنها شد و بلافاصله مبلغ مشخصی را از اموال خود جدا کرد و در اولین فرصت آن را به یکی از نمایندگان تام الاختیار حضرت امام خمینی به عنوان وجوهات شرعی پرداخت کرد. آنگاه با خاطری آسوده، نفسی کشید و گفت خدا را شکر حالا اگر شهید شوم بدهی شرعی ندارم.

خواهر شهید باکری می‌گوید: برادران من از هرج و مرج بیزار بودند و اسراف از بیت المال را بر خود حرام می‌دانستند. آنها حتی با خودکار بیت المال به خانواده و همسرانشان نامه ننوشتند. مهدی زمانی که شهردار ارومیه بود، حتی یکبار هم برای ایاب و ذهاب منزل تا محل کار از اتومبیل دولتی و راننده استفاده نکرد.

(منبع: مهدی باکری در اندیشه و عمل، حسین علایی، چاپ اول، ص ۱۰۷)