نیمه شعبان سال 255 هجری قمری روزی بود که خورشید وجودش در آسمان ابری دنیا طلوع کرد. پنهان شد از چشم نامحرمان تا ((بقیه الله)) باشد برای روز مبادای تاریخ.  
تا چشمه امید باشد در برهوت نا امیدی آخرالزمان. 

در غیبتش صبر باید کرد و پایمردی.  
باید دل بست به ((طوبای)) رسول الله که فرمود: ((طوبى للصابرین فى غیبته، طوبى للمقیمین على محبته))[1].  
خوشا به حال صبر کنندگان در ایام غیبتش، خوشا به حال پایداران بر دوستى و محبتش 

و پیشوای هفتم که فرمود: ((طوبى لشیعتنا المتمسکین بحبّنا فى غیبة قائمنا، الثابتین على موالاتنا والبراءة من اعدائنا، اولئک منّا و نحن منهم…))[2]  
خوشا به حال شیعیان ما که در غیبت قائم ما بر محبت و ولایت ما و بیزارى از دشمنان ما پایدار ماندند، آنها از ماو ما از آنهائیم… 

دعای فرج
زیارت امام زمان (عج) در روز جمعه 
اعمال نیمه شعبان 

باید زندگی را با حقیقت انتظار لبریز کرد آنگونه که صادق آل محمد فرمود:هر آنکس که شادمان می شود که از یاوران قائم(عج) باشد پس باید منتظر باشد و اهل ورع و پرهیز از گناه و اهل اخلاق نیکو باشد. پس اگر مرد و حضرت قائم(عج) بعد از مردن او قیام نمود اجر و پاداش کسی که در رکاب ایشان باشد را خواهد داشت پس تلاش کنید و منتظر باشید گوارا باد بر شما ای گروهی که مورد رحمت الهی قرار گرفته اید[3] 

بی‌قرار تؤام و در دل تنگم گِله‌هاست
آه! بی‌تاب شدن عادت کم حوصله‌هاست
مثل عکس رُخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله‌هاست
بی‌تو هر لحظه مرا، بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گُسل زلزله‌هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد؟
دیدنت آرزوی روز و شب چلچله‌هاست
باز می‌پرسم از آن مسئله ی دوری و عشق
و ظهور تو جواب همه ی مسأله‌هاست