امروز، زادروز خجسته‌ی پنجمین پیشوای شیعیان، امام محمد باقر(ع) است. فرزند امام سجاد(ع) و ام عبدالله فاطمه، دختر امام حسن مجتبی(ع)، بزرگمردی از شجره‌ی پاک امامت که نسبش از هر دو سوی پدری و مادری به حضرت علی(ع) و فاطمه‌ی زهرا(س) می‌رسد. 

زیارت ائمه بقیع (ع) 
صلوات امام باقر (ع) 
نماز امام باقر (ع) 

از همان ابتدای تبلور ادیان توحیدی تا به امروز، کافران و مخالفان شریعت همواره تلاش کرده‌اند دین را پدیده‌ای در تضاد با دانش و عقلانیت بشری معرفی کنند. چنانکه در روزگار حیات پیامبران الهی، با نسبت دادن القابی چون ساحر به ایشان، سعی داشته‌اند معجزات و معلومات خاص آن بزرگواران که از چشمه‌ی علم خداوندی سرچشمه می‌گرفت را بی اعتبار کنند. روندی که تا روزگار رسالت پیامبر اسلام(ص) نیز ادامه داشت. 
پس از پایان دوران نبوت خاتم پیامبران و آغاز امامت تا به امروز نیز، گروهی همچنان سعی می‌کنند آموزه‌ها و احکام شریعت را در تضاد و یا به دور از دانش بشری که آن را زاده‌ی عقل انسانی می‌دانند جلوه دهند. 
این در حالی است که در قرآن و سنت، منابع اصلی دین اسلام به عنوان کامل‌ترین دین الهی، نه تنها منعی برای کسب دانش دیده نمی‌شود، بلکه بارها و بارها به اهمیت کسب دانش تاکید شده است. 
امام محمد باقر(ع) در روزگاری به امامت رسید که به دلیل ضعف نهادهای علمی و حکومتی، فرقه‌های گوناگونی میان پیروان دین اسلام سر برداشته بودند. اما ایشان و فرزند بزرگوارشان امام جعفر صادق(ع) با تاسیس نهادهای دینی و علمی و پرورش شاگردانی که هر یک دانشمندی بزرگ بودند توانستند در کنار جایگاه امامت دینی‌شان، تاثیری عمیق بر روند دانش دوران خویش و آیندگان بگذارند‌. آنچنان که می‌توان دوران امامت ایشان را نقطه‌ی تجلی کامل پیوند دانش و دین و مُهر بطلانی بر ادعای دوری دین از دانش دانست. 
میلاد این شخصیت بزرگ علمی و ایمانی را بر پیروان بر حق‌شان شادباش می‌گوییم.