از امام صادق (علیه السلام) درباره چگونگی ولادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) پرسیدند.

آن حضرت فرمود بعد از آنکه حضرت خدیجه (سلام الله علیها) با پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) ازدواج کرد، زنان مکه از او دوری جسته و به خانه او رفت و آمد نمی کردند و از سلام کردن به او خودداری می کردند و مانع ارتباط زنان دیگر نیز با حضرت خدیجه می شدند.

حضرت خدیجه از این رفتار آنان به وحشت افتاده و بسیار غمگین و افسرده بود.البته نه از ترس جان خودش، بلکه بیم او از خطری بود که جان پیامبر را تهدید می کرد.

اما هنگامی که به حضرت فاطمه (سلام الله علیها) حامله شد، حضرت فاطمه در رحم مادر با او سخن می گفت و او را دعوت به صبر می کرد و به او آرامش می داد.

حضرت خدیجه سخن گفتن حضرت فاطمه را از پیامبر مخفی داشته بود.

روزی پیامبر بر حضرت خدیجه وارد شد، شنید که حضرت خدیجه با کسی سخن می گوید.پرسید ای خدیجه، با چه کسی سخن می گفتی؟

حضرت خدیجه عرض کرد یا رسول الله، جنینی که در رحم من است، با من سخن می گوید و مونس تنهایی من شده است.

پیامبر فرمود ای خدیجه، اکنون این جبرئیل است که مرا بشارت می دهد که این طفل، دختر است و اصل و ریشه پاک و پاکیزه من می باشد.

خداوند تبارک و تعالی نسل مرا از او قرار می دهد و بعد از امام وحی، از سلسله اولاد او پیشوایان و جانشینانی در زمین برمی گزیند.

منبع: 

روضة الواعظین، صفحه 143