سیدبن طاووس (ره) می فرماید:

سحرگاهی در سرداب مقدس بودم، ناگاه صدای مولایم را شنیدم که برای شیعیان خود دعا می‌کردند و عرضه می‌داشتند:

.

خدایا! شیعیان ما را از شعاع نور و بقیه طینت ما خلق کرده ای؛ آنها گناهان زیادی با اتکای بر محبت به ما و ولایت ما انجام داده اند؛ اگر گناهان آنها گناهی است که در ارتباط با توست، از آنها بگذر که ما راضی هستیم. 

.

آنچه از گناهان آنها در ارتباط با خودشان هست، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حق ماست به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنم نجات بده و آنها را با دشمنان ما در سخط خود جمع نفرما.

.

بحارالانوار، ج 53، ص 304

چه مولای مهربونی داریم

 مرحوم آیت الله میلانی می‌فرمودند: 

هر روز بنشینید یک مقدار با امام زمان درد و دل کنید.

خوب نیست شیعه‌ روزش شب شود و شبش روز شود و اصلاً به یاد او نباشد.

 بنشینید چند دقیقه، ولو آدم حال هم نداشته باشد، مثلاً از مفاتیح دعایی بخواند، با همین زبان خودمان سلام و علیکی با آقا کند؛

 با حضرت درد و دلی کند. 

 خدا مرحوم آیت الله العظمی بهجت را رحمت کند، یک حرف بلندی می‌فرمودند:

بین دهان تا گوش شما کمتر از یک وجب است.  

قبل از اینکه حرف از دهان خودتان به گوش خودتان برسد، به گوش حضرت رسیده است.

او نزدیک است، درد و دل‌ها را می‌شنود.

با او حرف بزنید و ارتباط برقرار کنید.

در زمان حضرت امام هادی علیه‌السلام شخصی نامه‌ای نوشت، از یکی از شهرهای دور نامه‌ای نوشت که آقا من دور از شما هستم، گاهی حاجاتی دارم، مشکلاتی دارم؛ به هر حال چه کنم؟

.

حضرت در جواب ایشان نوشتند: 

«إِنْ کَانَتْ لَکَ حَاجَةٌ فَحَرِّکْ شَفَتَیْک‏» 

لبت را حرکت بده، حرف بزن، بگو. ما از شما دور نیستیم.

.

بحارالانوار/ ج53/ ص306