..«فرزندت را نزن بلکه با او قهر کن، البته زمان قهر کردن را طولاني نکن.»

این حدیث را امام خطاب به کسی گفته بود که از آزارهاي فرزندش به تنگ آمده بود و قصد تنبیه بدنی او را داشت. امام ضمن این‌که او را از تنبیه بدنی نهی می‌‌نمايد، راه‌كار درست و هنرمندانه «ترك گفت‌وگو» را معرفي مي‌كند؛ قهري كوتاه.

با شيوه تنبیه بدنی، بيش از آن‌که جسم كودك آسيب ببيند، روحش آزرده و حقير مي‌شود. كودكي كه كتك مي‌خورد، مي‌آموزد كه كتك بزند، پرخاشگر باشد و به زبان زور سخن بگويد؛ درحالی‌که تجربه نشان داده است که قطع كوتاه‌ مدت معاشرت با کودک در تغییر رفتار ناراست او بسيار تأثيرگذارتر است.

منبع:

مجله خانه خوبان ، شماره ۹۳، آذر  ۹۵، ص ۳۳.