#آیینه_خدا
#مادر

#آیینه_خدا
#مادر

دارای صفت رضا بود، یعنی هر سختی و مصیبت و رنجی را که خداوند برای او مقدر کرده بود، تحمل می‌کرد و به آن راضی بود. «مرضیه» بود، یعنی در این مقام به درجه‌ای رسیده بود که خداوند نیز اعمال او را تأیید می‌کرد و از تمامی اعمال او راضی بود.
• عبدالرحمن بن المثنی گوید: به امام صادق گفتم: فدایتان شوم چرا فرزندان امام حسین بر فرزندان امام حسن برتری دارند (فرزندان امام حسین امام قرار گرفتند اما فرزندان امام حسن چنین نشدند) در حالی که هر دو از یک پدر و مادر هستند. جبرئیل بر پیامبر نازل شد و گفت: خداوند فرزندی به شما خواهد داد که امتت پس از شما او را خواهند کشت. پیامبر اسلام به جبرئیل فرمود: به چنین فرزندی نیاز ندارم و سه مرتبه این کلام را تکرار فرمود و سپس علی را در جریان این سخن قرار داد که جبرئیل از طرف خداوند به او خبر داده‌است که پسری برای تو به دنیا می‌آید، امتم بعد از من او را می‌کشند حضرت علی عرضه داشت: ای رسول خدا! چنین فرزندی را نمی‌خواهیم. سه مرتبه این کلام را به حضرت علی فرمود و سپس افزود: امامت و وراثت باید از طریق فرزندان همین پسر شهید منتقل گردد پس به دنبال فاطمه فرستاده و به او پیام داد: خداوند بشارت پسری را می‌دهد که امتم پس از من او را می‌کشند فاطمه عرضه داشت: پدر جان! به چنین فرزندی احتیاجی ندارم سه مرتبه این سخن تکرار شد، پس از آن پیامبر به فاطمه خبر داد که امامت و وراثت باید از طریق همین فرزند منتقل گردد. فاطمه زهرا به پدر گفت: راضی به رضای خداوند هستم (اگر او چنین می‌خواهد من حرفی ندارم) پس فاطمهٔ زهرا به امام حسین باردار گردید و بعد از شش ماه به دنیا آمد (هیچ نوزادی شش ماهه زنده نمانده مگر امام حسین و حضرت عیسی)
بحارالانوار، ج 25، ص 254، ر 15 از علل‌الشرایع

طاهرة یعنی زن پاکیزه از نجاست و نقص.
• باقر، امام پنجم شیعیان، از پدران خود نقل کرد: فاطمه زهرا چون از هرگونه پلیدی و گناه پاک بود، «طاهره» نامیده شد.هرگز فاطمه زهرا خون حیض و یا خون نفاس ندید.
• آیهٔ تطهیر که در وصف پاکی اهل‌بیت نازل شده‌است، این گونه می‌گوید: «إنّمإ؛ّ یرید اللَّه لیذهب عنکم الرجس أهل البیت و یطهّرکم تطهیراً»، همانا خدا چنین می‌خواهد که رجس و هر آلودگی را از شما خانوادهٔ نبوت ببرد و شما را از هر عیب، پاک و منزه گرداند
بحارالانوار، ج 43، ص 19، ر 20 از مصباح‌الانوار

به زنی صدیقه گویند که بسیار راستگو باشد. زنی که هم در عمل، هم در گفتار و هم در اعتقادات و ایمان صادق باشد.
• از علی بن موسی (امام هشتم شیعه)، روایت شده: فاطمه زهرا زنی «بسیار راستگو» بود و شهیده از این دنیا رفت.
• عایشه گوید: کسی را راستگوتر از فاطمه زهرا، غیر از پدرش (پیامبر اسلام) ندیدم.
مرآة العقول، ج 5، ص 315.
علی‌اکبر تلافی، فضائل الزهراء، انتشارات نیک معارف، ص 36 از حلیةالاولیاء، ج 2، ص 41 و بحارالانوار، ج 43، ص 84، ر 7 از مناقب

#آیینه_خدا
#مادر

#آیینه_خدا
#مادر

زَکیّة در لغت پاکیزه بودن و رشد و نمو را معنی می‌دهد. پاکیزه بودن از هرگونه رجس، گناه و یا صفات رذیله، که در شرح نام «طاهره» آمده.

مباهات علی بر همسری با فاطمه زهرا «من شوهر بتول، سرور زنان عالم هستم. فاطمه‌ای که اهل تقوا، پاکدامنی و نیکوکاریست، او که از طرف خداوند هدایت شده‌است، دوست، دوست خداست، بهترین دختر و فرزند پیامبر خداست، ریحانهٔ پیامبر اکرم است…» [11] «… درود بر تو ای زن با فضیلت! و ای زنی که از هر آلودگی خود را پاک نموده‌ای.

فاطمه دارای صفت رضا بود، یعنی هر سختی و مصیبت و رنجی را که خداوند برای او مقدر کرده بود، تحمل می‌کرد و به آن راضی بود.

جابر بن عبداللَّه گوید: پیامبر اسلام وارد منزل فاطمه زهرا شد در حالی که عبایی از پشم شتر بر دوش حضرت فاطمه بود و با دست آسیا می‌کرد. پیامبر نگاهی به فاطمه زهرا نمود و فرمود: عجله کن و تلخیهای دنیا را تحمل کن تا فردا (در بهشت) به نعمتهای آخرتی نائل گردی، چرا که خداوند بر من نازل کرده‌است که آنقدر پروردگارت به تو می‌بخشد که تو راضی شوی، و لسوف یعطیک ربّک فترضی.»
فاطمهٔ زهراء علیهاالسلام بهجة قلب المصطفی، ج 1، ص 189 از الدر المنثور، ج 8، ص 543 فی ورة الضحی.

خداوند متعال در سوره کوثر می فرماید:«انا اعطیناک الکوثر» که در تفسیر کوثر معانى فراوانى گفته شده است از جمله:

1 - نهرى است در بهشت.

2 - کوثر عبارت است از حوض پیامبر (ص) که در روز قیامت افراد فراوانى اطراف آن گرد مى آیند. پیامبر فرمود: کوثر نهرى است که خداوند به من وعده فرمود و داراى خیر کثیر است. حوضى است که امت من در روز قیامت بر آن وارد مى شوند. ظرف هاى آن (که تشنگان را سیراب مى کند) به عدد ستارگان آسمان است.[1]

3 - کوثر همان خیر کثیر است.

4 - کوثر همان نبوت و کتاب (قرآن) است.

5 - کوثر عبارت است از اصحاب و شیعیان فراوان.

6 - کوثر فراوانى نسل و فرزندان است چنان که نسل پیامبر (ص) در ذریه او از فرزندان فاطمه (ع) بى شمار پدید آمده و تا روز قیامت ادامه دارد.

7 - کوثر همان شفاعت است چنان که از امام صادق (ع) روایت شده است.[2]

طبرسى رحمه لله‏ ذیل آیه یاد شده پس از نقل اقوال مزبور مى نویسد: در کوثر احتمال همه مصادیق یاد شده مى رود زیرا خداوند سبحان خیر کثیر در دنیا به پیامبر(ص) عطا فرمود و در آخرت نیز وعده داد. پس مى توان همه اقوال یاد شده را تفصیل این جمله «خیر کثیر فى الدارین» دانست.[3]

اما در مورد ساقی کوثر:

1- پیامبر اکرم (ص) فرمود: «یا عَلىّ أَنْتَ اخى وَ وَزیرى وَصاحِبُ لِوائى فِى الدُنیا وَالاخرة، وَأَنت صاحِب حوضى، مَن أَحبَّک أَحبنَّى وَمَن أَبْغَضک أَبْغَضنى[4] یا على تو برادر، وزیر و پرچمدار من در دنیا و آخرت هستى، تو صاحب حوض من هستى، آن کس که تو را دوست دارد مرا دوست داشته و هر کس با تو دشمنى ورزد با من دشمنى ورزیده است.»
2- عبدلله بن عمر گوید: پیامبر اکرم (ص) براى ما این چنین حدیث فرمود: وقتى در روز قیامت خداوند اولین و آخرین را گرد آورد ندا دهنده اى که دور و نزدیک صدایش را مى شنوند گوید: على بن ابى طالب (ع) کجاست، على مرتضى کجاست. در این حال على (ع) را مى آورند و حساب آسانى از او به عمل مى آورند و دو حله سبز به او مى پوشانند و از درخت طوبا عصایى به او مى دهند و به او گفته مى شود بر سر حوض بایست و هر که را خواهى سیراب و هر که را خواهى ممنوع کن.[5]


[1]- نورالثقلین، ج5ص 681، ح 5.
[2]- نورالثقلین، همان، ح 6.
[3]- مجمع البیان ج 10ص 837.
[4]- بحار ج8 ص18، ح 5.
[5]- بحار ج8 ص52، ح 23.
منبع: آیة الله جوادى آملى، تفسیر موضوعى قرآن ج 5 (معاد در قرآن